FC Almere VR1 kon gelijk komen met Jong Reiger Boys VR2
Al in het begin van het seizoen hebben onze vrouwen tegen dit team gespeeld. Ondanks dat wij toen van het publiek lovende kritiek kregen (ze spelen echt goed voetbal!) verloren onze dames met 5-0. Iedereen vond toen al dat dit waarschijnlijk de kampioen zou gaan worden. Stukje voorgeschiedenis.
Maar onze dames zijn beter geworden. Meer gewend aan vooral het fysieke gedeelte. Dat laten ze elke week zien. Bovendien blijkt Jong Reigerboys niet onverslaanbaar. Ze hebben in deze periode al twee keer verloren.
Ik zag vooral gespannen hoofdjes vandaag het veld opgaan. Eigenlijk konden onze dames alleen maar winnen, verliezen zou geen schande zijn. Jong Reigerboys had wat recht te zetten. Wat mij opviel dat de vlagger van hen erg agressief reageerde soms op beslissingen van de scheidsrechter en zelfs een agressief gebaar had tegen een van onze spelers. Belachelijk maar zegt wel wat over de leiding van deze ploeg.
Al snel scoorde Jong Reigerboys. Vierde minuut. Onze dames, eigenlijk onze meisjes, lieten hun hoofd niet hangen en bleven voetballen. Dat resulteerde in een enorme kans na een goede aanval die meer verdiende. Helaas.
De twee, drie en vier nul viel eigenlijk in de minuten voor de rust.
Toch bleven onze meisjes erin geloven. De tweede helft hadden zij een twaalfde speler namelijk de wind. Die zat nu mee. De een vier viel! Prachtig uitgespeelde kans en zo goed inschoten. Laag, over de grond. Onhoudbaar voor de keepster. Twee minuten later scoorden onze meisjes de tweede. Handsbal? Volgens die agressieve grensrechter wel. Stiekem denk ik het ook. De scheidsrechter dacht daar anders over. Gelukkig. Je zag de veerkracht terugkomen. Die veerkracht die deze ploeg al het hele seizoen laat zien en waar al de trouwe toeschouwers week in week uit van genieten. JRB scoorde heel snel na deze goede periode ook weer eentje. Toch bleven de meiden goed voetballen en je zag de wanhoop bij JRB. Het goede spel wat JRB de eerste helft liet zien was in de kleedkamer achtergebleven. Tien minuten later scoorden onze meiden weer. En kort daarna weer. Vier vijf was de stand en het laatste kwartier was het erg spannend. Het gelijkspel hing in de lucht. Helaas mocht het niet zo zijn. Toch ging iedereen, onze meiden, ouders en hopenlijk ook de trainer met een goed gevoel het veld af. Dat onze dames kunnen voetballen als een team wisten we eigenlijk al en ze hebben gevochten als leeuwen. Ik als voetalmoeder heb genoten, net als elke week eigenlijk, van deze meiden.
Geschreven door een moeder van de Vr1