De Harde Kern
Deze week viel hij opvallend vaak: de sportterm “De Harde Kern”. Nee, dat is dus niet een kersenpit. Of het centrum van de komende centrum-rechtse coalitie. Of de binnenstad van Eindhoven. Of de binnenkant van een bokshandschoen. Nee, het slaat op de meest enthousiaste supporters van een club, vaak een voetbalclub. De jongens en mannen met pit, hondstrouw, waar je op kan bouwen. Maar waarom hard dan? Nou, dat moet je niet zo zien, ze zijn niet echt hard, hun hart ligt bij de club, ze voelen oprecht liefde voor hun club. De andere supporters, tja, dat zijn van die watjes, meelopers, opportunisten die met alle winden meewaaien. Ach ja, zeggen die, we dreigen te degraderen, nou, dan kan best verdiend zijn, moeten ze maar beter spelen.
Of het bestuur moet meer geld uitgeven voor een echte spits. Nee, de harde kern is fanatiek, heeft een eigen vak in het stadion, ze zijn bevoorrecht. Ze hebben vaak een eigen supportershome. Ik zelf stond als jochie vaak op de “Bunnik-side” van FC Utrecht. Voor de minder ingevoerden: dat was de kant van het oude stadion Galgenwaard die aan de kant van het dorp Bunnik lag. Sommigen zeiden: “Bunnik-zijde”, maar dat vonden wij helemaal niks. Side voelt pas united. Wij stonden daar op houten plankiers, hoog verheven boven de oude betonnen wielerbaan, flink te roepen, fluiten, juichen en gebaren. Kijk, wij waren wel de harde kern, maar wat deden wij niet? Inktzwarte gevaarlijke rookbommen laten ontploffen, drugs verhandelen in ons supportershome, glazen bier naar de keeper gooien tijdens het spel, en “kanker-Spartanen brullen”.
Misschien moeten die zogenaamde supporters zich eens afvragen wat dikke rook in je longen kan doen, ook bij kinderen, en wat de harde kern van een kankercel kan teweeg brengen. En dan hebben we nog de harde kern van de NEC-supporters. Die bestonden het om de ingang van het stadion te blokkeren en de spelersbus agressief op te wachten. “Schaam je kapot!!” werd er voortdurend gebruld, door volwassen mannen. En dan was de trainer van NEC nog zo aardig om op een muur te gaan staan, en een preek af te steken tegen die ongure lieden, om ze ervan te overtuigen dat de ploeg en hij echt hun uiterste best deden. Tegen mannen die zichzelf kapot moeten schamen, ook voor hun kinderen. En – echt waar – nu hoor ik, terwijl ik dit schrijf, op de radio dat deze kleurrijke trainer vandaag ontslagen is, omdat de ploeg twaalf van de dertien laatste wedstrijden heeft verloren. De Paniek-Side, de harde kern, van het bestuur slaat nu toe.
Ook niet zo beschaafd. Het is wel duidelijk: die harde lieden snappen nog niet dat je bij sport kan winnen en verliezen, en in een lange competitie ook. Dat is niet erg, het is gewoon jammer, de anderen waren beter, uithuilen en opnieuw beginnen. Zoals PSV dat moet doen, die geen kampioen werd. Ik geef toe, het is leuker om naar het theater te gaan dan naar een stadion. Want zit je ploeg in de middenmoot, dan ga je al in de helft van de gevallen teleurgesteld naar huis. En huist je ploeg onderin, tja, dan moet je accepteren dat je 70% van de tijd in je stadion niet juicht aan het eind.
Als je op de Piratenpartij hebt gestemd, tja, dan loop je dat risico ook. Dan begrijpt u nu ook gelijk waarom er in heel het land zoveel Ajax- Feyenoord- en PSV-supporters zijn…. dan kan je lekker veel juichen. Is toch prettiger dan droef afdruipen. Meeliften met de winnaars. Dat is de harde kern van het supporterdom. Die andere harde kernen: pleur op! Leer een echte supporter te zijn, een steunpilaar. Henk van Kuijk