Wijkbewoners moeten een streepje voor krijgen bij de toewijzing van nieuwbouwwoningen in hun eigen wijk. Dat is een van de wijzigingen in de regels voor verdeling van sociale huurwoningen, die het college voorstelt aan de gemeenteraad.
Betaalbare huurwoningen zijn schaars in Almere, en de wachtlijst van woningzoekenden is daardoor lang. De gemeente pakt de wachtlijst op verschillende manieren aan. Naast afspraken met woningbouwcoöperaties om meer huurwoningen te bouwen, komen er ook honderden tijdelijke woningen bij. Het gaat om kleine, betaalbare woningen die vijftien jaar blijven staan. Door leegstaande kantoorpanden om te bouwen tot woningen, wordt het aanbod nog verder vergroot.
Bouwen voor de buurt
De gemeente vind het belangrijk dat meer Almeerders in hun eigen wijk kunnen blijven wonen, ook als hun woonbehoefte verandert. Jongeren die in hun eigen wijk graag op zichzelf willen gaan wonen bijvoorbeeld, of ouderen die binnen de wijk willen verhuizen naar een kleinere woning. Via de voordeelregeling ‘Bouwen voor de buurt’ wil de gemeente de doorstroming in wijken bevorderen. Wijkbewoners krijgen dan een streepje voor bij de toewijzing van nieuwe woningen in hun wijk. Per nieuwbouwproject wordt dan bepaald of de regeling van toepassing is.
Gelijke kosten verdeelsystemen
De regels voor de verdeling van sociale huurwoningen staan in de huisvestingsverordening 2015. Om de kansen van jongeren op een woning te vergroten, introduceerde de gemeente in deze verordening een lotingssysteem. Naast inschrijftijd, worden sindsdien ook woningen toegewezen op basis van loting. In 2015 werden 509 van de 1580 beschikbare woningen op die manier toegewezen. Uit een enquête blijkt dat woningzoekenden blij zijn met deze manier van toewijzing. Wel was er kritiek op de ongelijkheid in kosten: voor het inschrijfsegment een betaalde inschrijving nodig, terwijl meedoen met loting kosteloos is. De gemeente wil deze kosten in de huisvestingsverordening gelijktrekken.
Relatieverbreking
Het college stelt ook aan de raad voor om het urgentiecriterium ‘relatieverbreking’ te wijzigen. Hoewel de regeling bedoeld is om kinderen te beschermen, blijft in de praktijk vaak juist de partner zonder kinderen in het gezinshuis achter. Om de scheidende partners te stimuleren om zelf een oplossing te zoeken, krijgt een ouder met kinderen niet meer automatisch urgentie als de partner alleen in het gezinshuis blijft wonen. Indien het niet lukt om een oplossing te vinden, blijft het natuurlijk mogelijk alsnog urgentie te verlenen.