Joke de Meyer : Dodelijk spiritisme 6

Foto: eigen archief

DODELIJK SPIRITISME/6 :
“Wij hadden een heel intieme vriendschapsband. Cathy heeft nooit het overlijden van haar man Edward verwerkt. Ze zocht troost in haar paranormale gave. Ik heb die gecultiveerd en tegelijk kon ze zich verplaatsen naar het dodenrijk waar hij vertoefde.” Meester Maliko, de exotische waarzegger, getooid in fleurige wijde klederdracht, doet heel onderdanig zijn verhaal.
Brian en Karen zetelen in het rustieke salon terwijl ze de laatste logé van La Portière ondervragen.
“Hoe bent u eigenlijk in contact met haar gekomen ?” Brian voelt zich verdoofd. Hij heeft enkele pijnstillers ingenomen. Zijn stem klinkt vermoeid en hij trekt een mistroostige grimas. Hij is kleinzerig en tegelijk schreeuwt hij om aandacht.
“Op een paranormale beurs in Gent jaren geleden. We waren zielsverwanten met een zesde zintuig. Het was passie op het eerste gezicht. Ik ben afkomstig van Gambia en in mijn dorp is contact met andere dimensies een heilige traditie. Dit gebouw geeft sedert enkele eeuwen toegang tot onzichtbare energiebronnen. Dus alle elementen zijn hier aanwezig om seances te houden.” Maliko lacht zijn witte tanden bloot. Hij geniet van het entertainmentgehalte en slaat enthousiast zijn armen in de lucht.
“Maar u stelde voor om er een commerce van te maken ? Er kwamen hier klanten om contact te leggen met de wereld na de dood.” Karen wijst op de zakelijke kant van de zogenaamde magie. Ze heeft haar gsm afgezet, zo hoeft ze zich niet meer te schamen over een of ander clichématig ingestelde ringtone. Alhoewel ze smelt bij de gedachte aan een stomende sms van haar IT-casanova…
“Tja, voor niets gaat de zon op zegt men in mijn streek. Daar schijnt ze trouwens veel meer dan hier, hahaha. Cathy moest ook dit domein onderhouden. Ze had haar job als lerares Nederlands al lang opgegeven en leefde van het schamele overlevingspensioen van haar echtgenoot. Edward was slechts een korte periode bankbediende geweest. Het is niet omdat je in dit paleis woont, dat je miljonair bent.” Maliko wrijft door zijn kroezelige grijzende haardos en weet zich handig van antwoord te bedienen.

“Dus u was hier ook in één van de kamers op de bovenverdieping toen Tom Lammers vermoord werd?” Brian wil zijn tas kamillethee in de hand nemen, doch voelt zijn verbrande lip en houdt zich in.
“Ja, we waren allemaal uitgenodigd door Terrence en Bianca, de vrienden van Virginie Malson. Ik had mij ook in een kamer verstopt met Hugo Lamoir, het ex-lief van Virginie. Ze hadden een verrassingsfeest georganiseerd. Zij is de erfgename van La Portière.”
“U maakte regelmatig gebruik van Toms taxibedrijf om van Gent naar hier te komen ?” Karen aanschouwt Brians aanstellerig gedrag en zucht. Een doodgewone verkoudheid velt hem zo erg, zouden er reeds palliatieve zorgen vereist zijn ?
“Inderdaad. Cathy wou niet dat ik hier veel logeerde om roddels te vermijden. De omgeving is nogal bekrompen op dat vlak. Tom was een uiterst bekwaam chauffeur, ondanks zijn naïviteit en angst ten opzichte van het onbekende.” Maliko heeft Brians geaarzel opgemerkt en buigt zich voorover om de tas te nemen en hem aan te reiken. Brian bedankt hem en doet een tweede poging om te proeven van het warme sop.
“Volgens geruchten zou Cathy’s val van de trappen geen ongeval geweest zijn, maar moord. Was u hier rond het tijdstip van haar overlijden ?” Brian snuift en nipt voorzichtig van de dampende thee.

“Dat is geroddel zonder enige solide basis… Ze was wel bang dat haar iets ging overkomen. Ze voelde dingen aan. Ik was die dag in de stad op mijn appartement. Ik geef allerlei workshops bij mij thuis. De klanten kunnen dit bevestigen. Het deed mij echt verdriet toen ik haar verloor op die ongelukkige wijzer.” De Afrikaan verpinkt een traan. Het gemis van zijn muze weegt zwaar door.
“Ze had zeker veel vijanden door haar mystieke gedoe ?” Karens hand glijdt naar de gsm verborgen onder het kussen in de canapé en discreet gluurt ze naar het scherm. Drie gemiste oproepen… Ze glundert, haar minnaar houdt stand.
“Tja, het is niet altijd eenvoudig om mensen tevreden te stellen. Wat het medium als boodschap meedeelt aan de betrokkenen kan heel confronterend zijn. Meestal zijn het ruimdenkende klanten die berusten in de uitspraak en dankbaar zijn voor het behoud van de band met hun geliefde. Er zijn echter andere personen die haar eerder kwaad toewensten. Vraag maar aan de ontgoochelde erfgenamen, de Malsons en de Lamoirs. Zij azen vol afgunst en frustratie op dit landhuis.” Maliko kijkt hen strak in de ogen. Deze families hebben een duidelijk motief.
“Wij hoorden ook dat zij wou stoppen met haar sessies ? U deelde in de financiële baten hiervan, veronderstellen wij. Het blijft toch maar allemaal hocus pocus, mumbo jumbo, iets voor charlatans zonder wetenschappelijke basis.” Brian knipoogt naar hem als dank voor de hulp met de kop thee, maar laat niet na om alert bij de zaak te blijven.
“Spot niet met het onverklaarbare. Ik verwacht niet dat u gelooft in bovennatuurlijke krachten. Het is geen abstracte wetenschap en men kan het niet bewijzen. Maar het is niet omdat men het niet kan verklaren, dat het niet echt is. Men moet ervoor openstaan. En ze wou het inderdaad wat rustiger aandoen. Haar gezondheid ging achteruit en we deelden samen de winst. Alles is volkomen legaal. U mag de boekhouding nakijken als u wilt. Of zelf een seance meemaken ?”
Brian verslikt zich en kucht luidruchtig. Hij durfde de hete vloeistof niet dadelijk overmaken naar zijn keelholte. Karen slaat met haar hand op zijn rug. Ze glimlacht ontredderd naar Maliko.
De volgende werkdag baadt het hoofdkantoor van de Gentse politie in een zee van bruisende energiegolven. Hoofdinspecteur Dirk De Meyer heeft een ongeval gehad tijdens een reis naar Benidorm en zit met zijn been in het gips. Hij volgt alles van thuis uit met de webcam. In één van de vele bureauruimtes houdt zijn team naarstig overleg, onder zijn alziend oog op afstand.
Martin, de patholoog, bijt de spits af. Zijn gedachten zitten bij zijn labrador Laïka, die momenteel alleen thuis is. Vorige week was ze erin geslaagd om de ijskastdeur open te krabben, waardoor zijn voedingsvoorraad voor een week was bedorven. Dan toch beter een inhalige ex-vrouw of toch niet ? Deze laatste zit ook niet neer wanneer je haar commandeert.

“Dus samengevat. Bart Lammers, een doordeweekse vijftigjarige taxichauffeur wordt vermoord. Vermoedelijk geen voorbedachte rade. De krik van de wagen is uit de koffer gehaald en hij is daarmee neergeslagen. Hij was op slag dood door die hoofdwonde. Er waren geen getuigen in de buurt en er zijn ook geen vingerafdrukken of andere sporen te vinden. De krik was het gelegenheidswapen.”
“Dat weet ik al allemaal, Martin. Zijn er moordenaars die wel vinger- of andere sporen nalaten ? Dan zouden wij zonder werk zitten. Ze zijn dus solidair met de politie. Het zijn onze werkgevers. Come to the point : wat hebben jullie al opgedist bij de bewoners van dat spookkasteel ?” Dirk reageert geïrriteerd. Zijn tijdelijke handicap heeft geen positieve impact op zijn humeur. Zijn vrouw Louise is druk bezig in de keuken en men hoort af en toe een vloek weergalmen. De getergde hoofdinspecteur krijgt de schuld voor de mislukte vakantie door zijn ongelukkige sprong in het zwembad. Hij moet het duur bekopen. De speurders hebben enig leedvermaak. Hij merkt dit op via de webcam en gromt.
“Beste hoofdinspecteur, wonderbaarlijk dat u toch blijft werken ondanks uw val.” Martin was niet gediend met zijn betweterige exposé en geeft hem een steek onder de gordel terug.
“Hou op ! Dit geeft me wat afleiding. Louise zeurt me de oren van het hoofd. Zelfs jullie hersenloze gezelschap kan ik nu meer op prijs stellen, al is het op afstand. En ik behoud graag de controle.” Dirk jammert hulpeloos.
“Controle behouden, behalve op vakantie.” De lijkschouwer blijft grappen. Brian, Karen, Sheila en Tony, de aspirant-inspecteur, giechelen.
“Grappig, heel goed gevonden. Laat maar eens zien of we bij de volgende personeelsevaluatie nog zo zullen lachen. Shoot.” Kordaat wijst Dirk de medewerkers op zijn eigen autoriteit.
“Het taxibedrijf is een kleine besloten vennootschap, bestaande uit Tom Lammers en zijn vrouw Helen. Ze hebben zich weten stand te houden tegen de concurrentie door zich te focussen op een vast marktaandeel. Er is niets speciaal te melden. Zij erft normaal alles, ze hebben geen kinderen. We hebben ook geen weet van een echtelijke ruzie. Een daad van een concurrerend bedrijf lijkt onwaarschijnlijk. Ze waren niet bedreigend voor de business.” De slungelachtige Tony draagt nu lenzen en moet nog een dwangneurotische handeling afleren : met zijn rechtervinger de plaats van zijn vroegere bril corrigeren. Hij heeft de verslagen van zijn collega’s grondig doorgenomen en neemt daarom moedig het woord.

“Ze had ook geen echt alibi op het tijdstip van de moord. Ze was alleen bezig met de boekhouding, maar wie kan dat bevestigen ? We zullen de financiële gegevens onderzoeken en navraag doen of er eventueel een gespannen relatie was met haar echtgenoot.” Sheila vult aan, zij ondervraagde immers Helen. Ze draagt terug een jurk en heeft minder een opgeblazen gevoel dan met de spijkerbroek.
“Daarentegen zijn er veel anderen die vaak contact hadden met de taxidienst. Zo zijn er Virginie, die gebruik maakte van de taxi omdat haar auto in de garage was… Dit was een combine van haar vrienden Terrence en Bianca. Zij hebben contact opgenomen met de firma. Dit na haar auto gesaboteerd te hebben en te zorgen voor een surprise. Wat hun motief kan zijn, is niet duidelijk. Misschien heeft Tom dingen gezien en gehoord die niet voor hem bestemd waren.” Brian voelt zich beter dan de vorige keer. Dankzij goede nachtrust en aangepaste medicatie. Hij grinnikt echter bij het zien van zijn diensthoofd, tijdelijk gevangen in de rolstoel.
“Wat zou het motief kunnen zijn voor de moord ? Alleszins geen diefstal, de wagen stond er nog en er is niets gestolen. Had hij iets vernomen tijdens een rit zoals zijn vrouw zei, wist hij iets meer ? Chanteerde hij iemand ?” Karen heeft een ontspannende nacht achter de rug dankzij haar toyboy. Haar gsm zit nu echter in haar handtas en ze focust zich op het brainstormen in groep.
“Iedereen van het huis komt dus in aanmerking. De geestgeschiedenis is fantastisch en tegelijk onwaarschijnlijk. Het huis inspireert. Iedere aanwezige had de gelegenheid om snel naar buiten te gaan en terug te keren. Ze wachten allen af voor de grote verrassing van de nieuwe eigenares. Maar waarom ?” Dirk komt even tussenbeide. Ondertussen hoort men zijn vrouw Louise stofzuigen op de achtergrond. De teamleden in het kantoor onderdrukken met moeite hun pret bij de hilarische situatie.
“De huisbediende Sofia heeft hem gevonden. Misschien had ze een geheime relatie met hem en wou hij haar niet verlaten ? Hij was wantrouwig ten opzichte van La Portière. Veel dienstboden zijn er weggegaan door de beangstigende gebeurtenissen. Had zij misschien iets op haar kerfstok dat Tom ontdekt heeft ?” Tony laat zijn creatieve fantasie de vrije loop.
“Daarnaast zijn er nog de andere Malsons, Hendrik, zijn vrouw Marian en hun twee kinderen Brenda en Jorgen. Zij zijn uit op het huis en rancuneus tegenover Virginie omdat zij alles erfde. Brenda heeft een rugkwaal ten gevolge van een ongeval en deed vaak beroep op Tom. Wist hij misschien meer ?” Ook Sheila laat zich niet onbetuigd.

“Zo komen er nog in aanmerking : De Lamoirs, Alfred en zijn zoon Hugo. Het domein was al eeuwen in handen van hun familie en sinds de dood van Edward Lamoir in bezit van de Malsons. Dit zorgt zeker voor wrevel. Taxichauffeurs zijn vertrouwenspersonen. Wie weet wat er bekokstoofd werd en Tom moest dit mogelijk ontgelden als bezwarende getuige…” Brian oppert deze mogelijkheid.
“De Afrikaanse tovenaar Maliko is ook een mogelijke verdachte. Hij had een verhouding met Cathy Malson, gebruikte haar als broodwinning en nam op de koop toe vaak de taxi. Hierbij kan Tom van het één en ander getuige geweest zijn, wat hem het leven kostte.” Karen sluit de verdachtmakingen af.
“Maar waarom hem dan de dood injagen op een moment waarbij er zoveel mensen verenigd zijn in het huis ?” Dirk probeert zich niets aan te trekken van het huishoudelijke lawaai van zijn eega en wijst toch op een belangrijk aandachtspunt.
“Het was een impulsieve daad. Vermoedelijk had het slachtoffer iets gedaan of gezegd, dat de dader onverwachts heeft doen handelen. Het moet alleszins een sluwe persoon zijn, die geen sporen nalaat en weet te verdwijnen in de groep zonder opgemerkt te worden. Ik heb wat research gedaan. Cathy Malsons dood werd afgehandeld als een gewoon ongeval. Er was niemand in huis, Sofia was boodschappen aan het doen toen ze van de trap viel. Door haar labiele mentale gezondheidstoestand vermoedde men geen kwaad opzet. Misschien dit verder onderzoeken gelet op de recente verklaringen ?” Martin deelt zijn mening mee, gebaseerd op forensisch onderzoek.
“De griezelige woonst staat centraal en dan zijn er veel verdachten : de beide families zijn uit op de eigendom. En is de ene moord verbonden met de andere ? Dat is ook een belangrijke vraag. Misschien had Tom wel ontdekt dat Cathy’s dood eigenlijk moord was en wou hij de dader chanteren?” Karen vindt dit een interessante denkpiste en signaleert ze aan haar collega’s.

“Er zijn meer vragen dan antwoorden zoals gewoonlijk. Ik wil tegen woensdag toch enig resultaat zien.” De hoofdinspecteur geeuwt vermoeid en wil de webcamsessie afsluiten. Hij bedankt zijn ploeg, wenst hen veel succes toe en wil wat rusten. Het schelle stemgeluid van zijn wederhelft weerklinkt. Ze heeft plannen om ook de living nog een ferme poetsbeurt te geven. Dirks gekreun is het laatste geluid dat de speurders horen voor skype offline gaat. Ze bulderen van het lachen.
“Men zou zelf medelijden hebben met onze arme chef. Zijn been gebroken door een verkeerd manoeuvre bij het duiken in het zwembad te Benidorm, het seniorenparadijs bij uitstek ! En nu weken opgescheept zitten met zijn tiran van een vrouw ! Men zou voor minder balen !” Brian geniet euforisch van het moment. Er bestaan dus toch ergere dingen dan een slepende verkoudheid…
Onbewust van de gruwelijke gebeurtenissen die La Portière nog in petto heeft, verdiept het speurdersgezelschap zich verder in dit ondoorzichtig kluwen van intriges.
(vervolgt)