Zangeres/ columniste Truda van der Kooij was onlangs met haar kinderen in een vakantiepark. En onverwacht kwam ze voor belangrijke uitdaging te staan
‘En daar stond ik verleden week, Voor een megahoge supertwister de spectaculairste glijbaan van het subtropische zwembad.
Het ding zag er angstaanjagend uit! Hoog, lang en op twee punten een soort grote halve looping waardoor je extra snel door het monsterlijke lange ding heen zou razen! Ikzelf had al besloten dat ik als jarenlang hartpatiënt mijn leven er niet aan ging wagen . . . . . Maar onder de “lichte” druk van Henkie bezweek ik toch! (Kom op nou ma . . . . je bent toch niet bang?! U durft altijd alles!) Zwaaaaaaaak hoor!! Ik bang? Echt niet! (zei ik met zweet in mijn handen en dat was echt niet van het water in het zwembad . . . . . .)
Ik pakte de grote gele zwemband aan van mijn voorganger en stapte stoer met het gele ronde gevaarte de eerste trede van de 5 (!!) hoge trappen op. Eenmaal boven werd me verteld in de zwemband te gaan zitten en de handvaten vooral goed vast te houden. Henkie ging als eerst en ik riep nog naar hem terwijl ik hem in de verte zag verdwijnen “Kan dit echt geen kwaad?” Henkie reageerde: “Welnee! Kom op ma! Lachen dit!” Dus daar ging ik. In eerste instantie viel het me echt mee.
Tot ik me toch een steile afdaling maakte waar Space Mountain in Euro Disney een puntje aan kon zuigen. Vol gas vloog ik door de bochten heen,de handvatten was ik inmiddels al kwijt! Ik kwam bij de eerst beruchte halve looping. En jawel! Ik maakte die halve looping in volle vaart, de zwemband maakte bij het terug knallen naar vaste bodem een halve draai! Horror! Nou zat ik dus achterstevoren In die monsterlijk lange vol gas gaande twister, ik wist het op dat moment zeker: dit overleef ik niet!! Eenmaal aangekomen bij de tweede “looping” keerde de zwemband waar ik in zat wonder boven wonder weer terug en keek ik in ieder geval weer hyperventilerend recht vooruit!
Na een lange doodsbenauwde horrorvlucht van om en nabij een minuut zag ik licht aan het einde van de tunnel!! Een prachtig wit licht! De uitgang!! Met een denderende vaart kwam ik de lange buis uitgevlogen met zwemband en al 2 meter onder water doorgetrokken. Eenmaal boven water probeerde ik de zwemband uit te komen, dat lukte niet! Tussen het verzuipen door werkte mijn benen van schrik niet meer samen met mijn hersenen. Eindelijk! Eenmaal op mijn stoeltje zat ik shakend van schrik en als een verzopen kat met mijn wimpers op mijn knieën en lipstick op mijn voorhoofd bij te komen.
Henkie komt aanlopen en zegt: “Gaaf hè mam!! Maar kijk! Op dat bord staat dat hartpatiënten hier helemaal niet in mogen! Maar was leuk toch?!” Mijn hart sloeg van schrik nog 3 slagen over! Heerlijk! Zo’n weekendje Center Parcs! Lekker ontspannend!