Joke de Meyer: Dodelijk Spiritisme deel 9

Foto: eigen archief

Joke de Meyer heeft weer een prachtig en spannend verhaal geschreven. De spanning zat er vanaf het eerste moment volop in.  Deze keer deel 9

DODELIJK SPIRITISME/9 :

De frivole middagzon torent hoog boven het blauwstenig terras uit. Dit laatste vormt de voorbode van een mosgroen tapijt, omgeven door een weelderige muur van berken en beuken. Brenda laat zich de massage door Maliko welgevallen. Ze ligt uitgestrekt neer op een acaciahouten strandligbed, deels bedekt door een fleurige badhanddoek. Maliko kwijt zich meesterlijk van zijn taak. Hij heeft gouden handen die haar huid goed bewerken als ware het gebakdeeg. Zijn grijzende rastakapsel ondergaat slaafs de windstrelingen terwijl hij voorover gebogen leunt. Het wijde linnen hemd in pasteltinten wappert golvend mee met de manuele bewegingen.

“Doet dat deugd, Brenda ? Zo zal je de pijn even minder voelen.” Zijn glimlach ontbloot terug ondeugend zijn hagelwitte tanden.

“Zeker weten, Maliko. Nu begrijp ik waarom tante Cathy zo verzot was op jouw diensten. Dit kan geen enkele kinesitherapeut mij geven.” Brenda sluit haar ogen en waant zich op een exotisch strand.

“Toch zou je beter eerlijk zijn over alles. Ik heb niets verteld aan de speurders, maar leugens kunnen zorgen voor een blokkade in je lichaam. Zelfs je ruggenwervels krijgen het hard te verduren.” Even klinkt Maliko ernstig.

“Ik vertel geen leugens, Maliko ! Ik verzwijg gewoon dingen om geen achterdocht te wekken. Dat is wel een groot verschil. Mijn fysieke en emotionele pijn door het ongeval, daar krijg ik geen compensatie voor !” Brenda draait zich geprikkeld om en wil zijn fysiotherapie stopzetten.

Sofia passeert in haar eentonige broekpak en uit zich kribbig ten opzichte van het tweetal. Ze torst het gewicht van enkele lakens.

“Leugens ? Jij zou dit beter toepassen op jezelf. Maliko, je hebt Cathy erin geluisd, mij bedrogen….Brenda, let op met wie je in zee gaat, ook al is het een charmeur eerste klas !” Ze knort en strompelt richting de wasdraad. Maliko is nijdig en Brenda verontwaardigd.

Speurder in spe Tony was getuige van dit onderonsje en mengt zich geamuseerd in het gesprek. Hij was via de zijvleugel van de woning naderbij gekomen en verrast het duo. Met de rechterhand in de broekzak van zijn spijkerbroek gekluisterd, controleert hij zijn dwangneurose. Het blijft toch wennen, geen bril meer dragen die je continu op je neus kan corrigeren…

“Zijn er dan toch zaken die we zouden moeten weten ? Alles kan bruikbaar zijn voor het moordonderzoek.” Hij voelt zich even pienter.

“We dachten dat jullie weg waren ? Kunnen wij hier nog wat privacy krijgen ?” Brenda staat geërgerd rechtop en slaat de badhanddoek over haar schouders.

“We zijn vertrokken na de spectaculaire climax omtrent de geplande seance. Misschien was dit een afleidingsmanoeuvre om niet ondervraagd te moeten worden ? Daardoor hebben we enkele zaken vergeten te checken. Brenda, jouw ongeval met ruggenletsel was te wijten aan een groep jagers. Doordat ze enkele jaren geleden te dicht bij dit domein kwamen jagen, is je paard heftig geschrokken. Je kwam zwaar ten val, met alle gevolgen van dien.” Tony probeert niet te gluren naar haar badpak.

“Dat zijn toch oude koeien uit de sloot ! Ja, inderdaad. Door die roekeloze wildschutters begon mijn paard te steigeren. Ik draag nog steeds de gevolgen.”^

“Maar u wist wel wie één van de jagers was…Tom Lammers. Hij was vroeger ook lid van de schuttersclub en deed mee tijdens het jachtseizoen. Ze kregen toestemming van Cathy Malson om in deze bossen op wild te jagen. En u draagt nu de pijnlijke gevolgen hiervan. Als dat geen reden is voor moord, zowel op Tom als op uw tante…” Tony bedankt zijn lenzen voor de betere gezichtsscherpte. Zijn kijk op schaars geklede personen is verruimd.

Brenda merkt dit op, grist haar badjas en gaat over tot een verbale aanval.
“Denkt u dat ik daarmee mijn gezondheidsproblemen kan oplossen ? Ik heb inderdaad een zware tegenslag gehad. En het is nooit tot een rechtszaak gekomen. Er waren geen afdoende bewijzen of getuigen en tante Cathy wou niet in onmin leven met de schuttersclub. Maar ik ben toen veel verloren van mezelf. Als u me nu wil excuseren…”

Brenda verdwijnt richting terrasdeur. Maliko voelt zich oncomfortabel en probeert haar met zijn natuurlijke charme te verdedigen.
“Zij heeft veel pijn en verdriet. Al haar dromen zijn in één slag geruïneerd door dat stom incident. Ik probeer haar te “healen” met magnetisme.”

“U bent daar wel sterk in, in dat “healen”. Veel capaciteiten zijn verenigd in één man. Dat is toch zo, Sofia ? U bent net diens gedreven aanbidster.” Tony richt zijn pijlen nu op de dienstbode, die net buiten adem terugkeert om de rest van het wasgoed te verzamelen.

“Ik zou niet weten waar u op doelt. Wij zijn goede vrienden, meer niet. We zouden het op prijs stellen mocht u de juiste personen op de pijnbank leggen tijdens uw onderzoek. Een amateur die zich wil bewijzen zeker ? Typisch !”
Sofia gromt knorrig.

Maliko knipoogt en haalt zijn serene glimlach boven. Tony glundert : hij heeft als beginneling toch maar een aantal gevoelige snaren weten te raken. Dan stelt hij vast dat zijn rechterhand terug ongecontroleerd de plak zwaait en jammert.

Ondertussen hebben de bazin van La Portière,Virginie Malson, en haar verloofde Terrence weer een hevige woordentwist. Ze gooien allerlei verwijten naar elkaar toe in de ruime inkomhal, die de grandeur van vervlogen tijden uitademt. Hun relatie ligt ernstig onder vuur.

“Ik wil weten of je nog verliefd bent op Bianca ! Ik wil geen tweede keus zijn !” Wanhoop overheerst haar stem. Ze wrijft nerveus over haar rode jurk.

“Bianca is een soul-mate, geen lief. Jij bent de enige ware.” Terrence spaart geen moeite en legt zijn handen op haar schouders als blijk van genegenheid. Hij ging net gaan lopen en draagt zijn joggingpak.

“Maar toch niet wegens mijn rijkdom ? Ik weet dat je continu werkloos bent als acteur ! Waarom probeer je eens geen andere job uit in plaats van de clown uit te hangen ?” Ze schiet met scherp en slaat zijn armen van zich weg.

“Dat zijn harde woorden ! Ik wil helemaal niets van jou ! En ik duld toch ook jouw geflirt met Hugo ?” Terrence kookt innerlijk van woede en spelt haar op zijn beurt de les.

Bianca stormt woedend de trappen naar beneden en geeft hen beiden een ferme veeg uit de pan. Ze was zich aan het opmaken in de badkamer en haar ogen tranen door een overdosis mascara.
“Ik trap het hier morgen af ! Jullie zijn werkelijk aan elkaar gewaagd. Ik dacht dat jij een vriend was en jij een vriendin.”

“Maar Bianca, we bedoelen het niet zo. Wacht, laat ons praten….” Terrence probeert haar te kalmeren, maar ze snelt terug naar boven. Gestresseerd volgt hij haar.

Karen stond de hele tijd te wachten bij de openstaande voordeur en komt bij Virginie. Deze is even de kluts kwijt, doch herwint snel haar emotioneel evenwicht als de detective haar aanspreekt.
“Je hebt het niet gemakkelijk, Virginie. Als nieuwe bewoonster ben je niet alleen omringd door een moord of twee, maar ook door relationele twisten. Zou Terrence tot veel in staat zijn, eventueel in samenwerking met Bianca ?” Karens gsm ligt in de wagen. Ze is haar oplader vergeten en daardoor is ze beperkt bereikbaar. Misschien een geluk, want de nieuwe man in haar leven lijkt veel op een stalker. Ze ontvangt continu berichten en hij zit nogal snel op zijn paard indien ze niet dadelijk een teken van leven geeft. Tja, een informaticus wil precies dat alles snel gaat. Maar ze is tenslotte geen feilloos draadloos netwerk of is het terug een vent met moedercomplex die alles wil controleren ?

“Ach neen, ze bedoelen het goed. Hun band zal altijd sterk blijven. Ze wilden mij verrassen, maar het is allemaal nogal dramatisch uit de hand gelopen. Iedereen loopt echt op de toppen van zijn tenen.” Virginie neutraliseert de verdachtmaking.

“En je band met Hugo Lamoir ? Hij was toch een jeugdliefde ? Nooit plannen gehad om jullie te verzoenen ? Dit zou het huis terug in handen brengen van de Lamoirs.” Karen wijst hier op een belangrijk aandachtspunt.

“Wat een eigenaardige veronderstelling ! Neen, wij zijn gewoon vrienden gebleven. Terrence geeft me net het spannende in een verhouding. Hugo’s intenties zijn goed, maar hij is als persoon nogal saai.” Virginie blijft bij haar keuze en laat Karen mijmerend achter. De inspecteur begint haar eigen liefdesleven in vraag te stellen.

Marian en Hendrik verlaten met een verhitte discussie de eetkamer.
“Ik heb het gehad met jouw aanstellerig gedrag ! Morgen gaan we naar huis terug en als er niets verandert, dan vraag ik de echtscheiding aan !” De stoïcijnse Hendrik lijkt de wispelturige houding van zijn eega echt beu te zijn. Zijn gelaat is rood van woede.

“Hoe durf je ? En onze zoon Jorgen dan ? Hij rekent op ons beiden. Ik probeer alles te doen om hem en Brenda vooruit te helpen in het leven en jij….” Marian huppelt hem achterna, terwijl ze tegelijk de plooien van haar zomerjurk probeert glad te strijken. Ze worden geconfronteerd met Karen en Tony, die elkaar tegemoet zijn gekomen en dadelijk kort op de bal spelen.

“Interessant dat u zegt, alles te doen, betekent dit dan ook moord ?” Tony richt zich tot de hatelijke Marian.

“Wat een waanzinnige opmerking ! Moord, waarom ? Wat bereiken we daar mee ?”Marian laat zich niet van haar stuk brengen.

“Jullie zijn toch nog steeds aandeelhouders in het cosmeticabedrijf Lavagloire ? Net dat bedrijf wil in deze omgeving enkele bijkomende vestigingen plaatsen. Maar La Portière of althans de vorige eigenares bleef dwarsliggen. Misschien dat jullie nu Virginie op één of andere manier willen overtuigen? Hugo Lamoir heeft daarenboven een immobiliënkantoor. Een plan om samen de lucratieve koek te delen ?” Karen brengt haar bevindingen nogal zakelijk over.

“Dit is ongehoord ! Wij stellen een advocaat aan. Pure laster en eerroof.” Hendrik is het voor één keer eens met zijn vrouw en hij poeiert de speurders genadeloos af.

“Wij doen gewoon onze job : alle mogelijke verdachten onder vuur nemen.” Tony voelt zich de koning te rijk bij deze woorden. Het was een jeugddroom om anderen op de rooster te leggen. Hij was vroeger zelf het gedroomde slachtoffer van pesterijen. Dit is zijn zoete wraak, ook al mist hij wel zijn typerende bril.

De aandacht van het viertal wordt plots afgeleid door de agressieve Jorgen. Hij krijgt een angstaanval en uit dit door krijsen en woest met zijn armen rond te slaan.
“Ik kan niet meer ! Ik wil weg ! Dat geruzie, die spanningen….het is teveel !” Zijn woorden dringen door merg en been heen.

Zijn ouders proberen hem tot rust aan te manen. Hendrik grijpt zijn armen vast. Marian streelt sussend zijn wangen. Maar zijn crisis blijkt ernstig te zijn. Hij benut al zijn krachten om hen van zich weg te duwen. Karen en Tony komen tussenbeide en slagen erin om Jorgen te bedwingen. Hij hapt naar adem en vindt zijn rust terug. De speurders kijken elkaar ontzet aan en delen dezelfde gedachten : zou Jorgen ondanks zijn handicap in staat zijn om moord te plegen ? Hij blijkt alleszins sterker te zijn dan gedacht. Misschien een impulsieve daad om zijn ouders te helpen mogelijke stoorzenders uit de weg te ruimen ?

Later…een avondlijk wolkenbed drijft als een hangmat over La Portière. De zwoele septemberavond zal afgesloten worden door een uitbundig gespeeld neerslagconcert. Verscholen tussen de groene longen ligt het spookachtige verblijf. Enkel een vale lichtschijn is op te merken bij het vensterraam van de living. Het is het moment voor de spiritistische seance. Een grote kandelaar vormt de eenzame toorts die de duisternis van het salon doorbreekt. De bewoners bereiden zich in alle sereniteit voor op het mystieke evenement. Uit respect voor de wezens in het rijk der schaduwen heeft Maliko de elektriciteit overal uitgeschakeld. Geen andere energiebron mag de mogelijke oproep van entiteiten uit een andere dimensie verstoren.
Voetstappen schrijden zacht over het wandelpad dat uitmondt in het domein. Een onbekende gedaante bespiedt van buitenaf het gebeuren. De gordijnen en rolluiken zijn immers niet gesloten om de passage van schimmen zonder substantie mogelijk te maken. Er barst een hevige regenbui los. De druppels kletteren tegen de vensterramen, net een meteoreninslag. Indien er gedonder en bliksem volgt, is het decor compleet voor een traditionele paranormale bijeenkomst.
Virginie, Terrence, Bianca, Hendrik, Marian, Jorgen, Brenda en Sofia zitten geknield neer in een cirkel rondom een houten ouija-bord. Ze houden sereen elkaars hand vast. Blijkbaar hebben ze de strubbelingen van de voorbije dag achter zich gelaten en vertoeven ze volledig in trance. Allemaal zijn ze benieuwd naar de uitspraak van het lugubere orakel. Zou de wijzer letters aanduiden ? Wie teistert de streek met dodende hand ?
Maliko heeft zich als medium uitgedost in een leeuwenhuid waaraan struisvogelveren kleven. De leden van de besloten groep voelen zich gespannen en hun handen trillen bij momenten. Hij heeft hen aangemaand tot stilte uit respect en sluit zijn ogen. Hij neuriet enkele onverstaanbare woorden.
De regenvlagen worden ondertussen aangewakkerd door bruuske windstoten. De desolate woning lijkt net een karveel dat geteisterd wordt door woeste golven op de bruisende zee. De onbekende verschijning houdt nog steeds alles in het oog aan de vensterrand.
“Geesten van La Portière, sta ons, nederige bewoners, bij. Wij zijn hier om u eer te betuigen met onze levende kring. Breng licht in onze duisternis en geef ons de beginletter van een naam. Wie doodde Tom Lammers en was deze ook verantwoordelijk voor de dood van Cathy?” Maliko’s woorden klinken plechtig theatraal. Hij is niet aan zijn proefstuk toe.

Het wordt even onbehaaglijk stil. De vlam in de kandelaar lijkt stilaan uit te doven.
In een oogwenk wordt de robuuste voordeur opengerukt door een krachtige windhoos. De deur van de living die uitgeeft op de inkomhal, staat open. Een hevige luchtcirculatie omgeven door verdwaalde regendruppels begint een invasie. Iedereen is even bedwelmd door de schok en er ontstaat totale verwarring.
De kandelaar komt op de grond terecht en het tapijt vat vuur. Hendrik probeert in een reflex de vlam te doven door zijn zakdoek erover te gooien. De anderen haasten zich in paniek naar de nabij zijnde exit.
Sofia heeft haar zaklamp bij zich en speurt met de cirkelvormige schijnwerper de omgeving af. Daar komt het gezelschap tot een bloedstollende ontdekking. Er ligt een roerloos lichaam op de arduinen drempel die toegang verleent tot de woning. Een boodschap uit het geestenrijk of een volgend slachtoffer van de genadeloze moordenaar ?

(vervolgt)

LeukMeer reacties weergeven

Reageren