Eén van mijn favoriete quotes is: “life isn’t about waiting for the storm to pass, it’s about learning to dance in the rain”.
Voor mij is dit zo waar!
Ik schreef er al eerder over, omdat het mij ook zo aan het hart gaat.
Wacht niet totdat….wat het ook is, waar je op wacht aan betere tijden, een beter moment. Jouw geluk on hold zetten is NOOIT een optie. Er komt misschien helemaal geen beter moment. Wel een ander moment, want alles is continue in beweging. Niets blijft zoals het was. Maar vaak moet je daar wel zelf iets aan doen.
Soms verdrietig om te bedenken dat niets blijft zoals het is, wanneer je intens geluk ervaart, maar hoopvol op verdrietige momenten.
Ooit vroeg iemand aan mij: ”hoe ziet jouw leven eruit over 10 jaar?”
Ik schrok mij wild. Had helemaal geen plannen voor over 10 jaar. Wel wensen, ideeën, maar geen planning. Ik vroeg mij toen af of ik dat moest hebben. Mijn antwoord was en is: NEE! Ik heb hoop, wensen voor de toekomst. En veel te veel ideeën en onbenutte talenten voor dit leven. Maar dat is oké. Ik weet wel wat ik wil: genieten van het NU, het moment, altijd. Of ik nu knuffel met mijn kinderen, op een feestje ben, aan het werk of de vloer dweil, ik wil genieten! En dat kan, lukt niet altijd, maar meestal wel.
Het is heel mindful min de kant van mindfulness die ik TE vind, te overdreven. Ik weet dat dit is om het aan te leren bij mensen die juist aan de andere, meer richting depressie gaande kant van de geest zitten, maar het geeft mij de kriebels.
Mijn leven kent stormen genoeg en van vrienden en cliënten weet ik dat dit niet anders is. Als ik steeds had gewacht tot de zon weer ging schijnen aan een strak blauwe hemel, had ik niets gedaan, denk ik. Dan was ik stil gaan staan. En omdat ik een bouwer ben, kan dit niet. Ik kan niet stilstaan, voor mij is dat achteruitgang. Ik moet, ik wil vooruit. Al is het maar een ieniemini stapje.
Zelfs wanneer ik stil ben, stilsta bij het leven wat ik leef en de dingen die ik voel en doe, ga ik vooruit. Daarna, natuurlijk. Die kant van stilstaan vind ik wel fijn en o zo nuttig. Filosoferen is ook mijn ding. En daar schrijf ik dan ook over.
Ik zal niet, nooit zeggen dat je in iedere hoosbui (om het maar in metaforen van het weer te houden) kunt leren dansen. Soms hoor ik verhalen van mensen, waardoor ik respect heb dat ze überhaupt nog ademen. Ik zal ook niet mezelf ophemelen en zeggen dat ik nooit verdrietig ben of het altijd zie zitten. Ik weet ook niet of ik altijd zal kunnen blijven dansen in de regen. Maar dat is wel wat ik nu doe. Ik deal met de uitdagingen van vandaag en niet die van morgen. En ik probeer te genieten van alles. Als de badkamer schoon moet, wat ik echt niet leuk vind, dan zet ik daar maar een heerlijk muziekje bij op. En echt: het helpt!
Mijn hele leven is intens, ik ben intens, dus ben ik verdrietig, dan is dit ook intens. En dat ben ik weleens. Maar is de eerste heftige bui voorbij, dan gaat gauw de zuidwester aan en dans ik in de regen, stampend in de plassen.
Ik wens dat iedereen: niet wachten tot de storm voorbij is, maar leren dansen in de regen.
Sabine Mooijweer
http://www.additievetherapiemooijweer.nl/